Całą rodziną życzymy wszystkim wesołych i spokojnych świąt :)))

Moja kotka - Buddy przesypia chyba więcej czasu niż ja, Pani Kierowniczka i Radek razem wzięci.

Niebieska sowa?! Czemu nie?! :)

Moja koleżanka napisała do mnie w mailu, że te święta będą dla nas wyjątkowe. Pierwszy raz w trójkę :).

Wczoraj przyjeżdżam do moich rodziców i nigdzie nie widzę poduszki-choinki (klik). Pytam. Mama odpowiada, że "na razie schowana, bo to przecież jeszcze nie święta".
Żeby poczuła odpowiedni nastrój, zarządziłam babskie pieczenie pierników. Ona, ja i Tosia.
Zabrakło niestety mojej siostry i jej córeczki. (Ale Olka, nie przejmuj się będzie druga edycja jeszcze przed świętami i definitywnie też Was zagonię ;) ).

Wracając do ciastek... muszę przyznać, że zdecydowanie łatwiej jest kupić ;D.
Przez połowę czasu uwijałyśmy się z Męczybułą na biodrze, co jak matule doskonale wiedzą, znacznie spowalnia wszelkie prace :), ...ale jednak magia chyba się pojawiła, bo jeszcze zanim wyszłam, widziałam, że poduszka znalazła się w dużym pokoju, razem z reniferem odliczającym czas do świąt. Fiuuuś, udało się.


Jeżeli narobiłam komuś ochoty, mam fajny i łatwy przepis. Dostałam od mamy chrzestnej i przekazuję dalej (mam nadzieje, że to nie była jakaś tajemnica :) ).

Potrzebujemy:
30 dkg miodu
4 szklanki mąki
1,5 szklanki cukru
2 jajka
1 łyżeczka sody oczyszczonej
1 łyżeczka przyprawy o ciasteczek korzennych (można spokojnie dać więcej)
2 łyżki masła

Mąkę z sodą mieszamy w dużej misce. W rondelku podgrzewamy miód i mieszamy go z masłem, dodajemy cukier. Następnie dodajemy zawartość rondelka do miski i mieszamy, dodając przyprawę i jajka. Pieczemy ok. 8 min, w temp. 180 stopni.

No i jak pierniczki zrobione, możemy już spokojnie czekać na przyjście Świętego Mikołaja :).
Miłego dnia

Czasami dzieci śpią w zabawny dla dorosłych sposób.
Moja mama wspominała, że ja albo moja siostra (kto wie?! :) ) spałam jako niemowlę zwinięta w kulkę. Zabawka w łóżeczku to chyba norma, ale koleżanka z pracy opowiadała, że jej synkowi nieraz zdarzało się spać całą noc na resoraku. O ile rozumiem być przytulonym do miękkiego pluszaka, o tyle małe metalowe autko rozbawiło mnie do łez.
Jestem ciekawa jak zdarza się odpoczywać Waszym dzieciom?

Moja Tosia leży czasem z głową w chmurach...
...no dobra... może jest to po prostu jedna, mała puszysta chmurka :).



Zdjęcie nie jest niestety zbyt dobrej jakości, ale to dlatego, że starałam się jej obudzić.

Post o poduszce-chmurce (klik) tutaj.

Tym razem to nie Martyna wymyśliła.
Martyna jedynie zobaczyła uroczą dziewczynkę w czymś takim i zapragnęła mieć taki komin dla Tosi. Więc usiadłam i uszyłam. Przy okazji zrobiłam dobry uż(sz)ytek z mojej misiowej bluzy (materiał wewnętrzny). Mogę śmiało przyznać, że była absolutnie oookropna.
Miałam ją ze 2 razy, a tkanina świetna i takie rzeczy warto zostawić by dać im drugie życie.

Ponieważ używamy go już od jakiegoś czasu mogę śmiało powiedzieć, że Szefowa zadowolona, a ja jeszcze bardziej, bo mam pewność, że szyja zabezpieczona ;).

W wielu domach na początku grudnia zaczynają pojawiać się świąteczne akcenty.
Wczoraj korzystając z okazji, że Bąbel już smacznie spał. Uszyłam pierwszą z planowanej serii poduszek - choinek:).
Cały "las iglasty" miał się pojawić na naszej kanapie, ale odwiedzili nas moi rodzice i pierwszą poduszkę zakosiła mama.
Zatem produkcja lasu znowu znalazła się w punkcie zero. Przynajmniej wiem, że się podoba ;).

Kiedy zgłaszałam maskotkę (klik) na konkurs/akcję charytatywną musiałam ją nazwać. Dałam jej na imię Filemona. 

Od rana wybieram się z Tosią po świąteczne zakupy. Chciałam jeszcze zrobić parę rzeczy przed wyjściem z domu, więc zadecydowałam, że ostatecznie po jej porannej drzemce, ok. 11:30 będzie najlepsza pora. No i czekam i czekam.
Normalnie moja córcia śpi 15 min., a dzisiaj już prawie 1,5h.

No nic, dzielna mama uczy się wykorzystywać czas śpiącego dziecka i w tym czasie pisze sobie posta :)...

Pewna sympatyczna Paulina poprosiła mnie o etui na jej tableta. 15 maili później jest :).






PS. Post skończyłam już z Bąblem na kolanach :).
Miłego dnia

Tosia nie śpi jeszcze na poduszce. Za to śpi pod poduszką ;).

Kiedy Szefowa się budzi, a jest najedzona i ogółem zadowolona to nie płacze tylko leży spokojnie i ćwiczy brzuszki :) - to znaczy macha nóżkami sprawiając, że powoli, powoli przesuwa całe ciało do góry.
Już 2 razy zobaczyłam ją z głową dotykającą wezgłowie łóżka. No i tak u matuli ... w głowie pojawiają się myśli "oj biedulka", "na pewno jej niewygodnie", "muszę jej tam wcisnąć jakąś poduszkę.".
Tak uszyłam chmurkę.






Znacie tą kołysankę?! Jeżeli ktoś nie zna, a chce posłuchać zapraszam tutaj.