Korzystając z tego, że Tosia miała "melodię do spania" uszyłam kolejną poduszkę-chmurkę.
Mam nadzieje, że jej właścicielowi będzie się na niej smacznie spało. Tak jak Tosi na jej chmurce (klik).

Ewelina zrobiła na mnie przesympatyczne wrażenie, chociaż niestety nie miałam okazji poznać jej osobiście. Z naszych kontaktów mailowych powiedziałabym, że jest pewna siebie, uparcie dąży do celu, ale przy tym wszystkim jest cierpliwa. 

Tosia chora, Radek chory i ja też chora. Żeby im smutno nie było...:). 

Dzięki wytężonej pracy całego zespołu MWDTS (czyt. Martyna Wymyśla Dzielny Tata Struga), powstała wreszcie drewniana tablica, którą wymarzyłam sobie do mojego szyciowego kącika, nazywanego czasami po cichu przeze mnie szumnie "pracownią".

Hasło idealnie pasuje do mnie i do naszego domu.




Jak dla mnie jest wspaniała. Oj dobrze mieć takiego tatę :).

Chcę ją jeszcze pomalować.
Zrobić lekko białe tło z widocznymi słojami, a napis - antracyt.
Zastanawiałam się nad jakimś intensywnym kolorem, ale póki co nie wiem jak będę chciała urządzić mój kącik szyciowy w nowym domku, więc z tym poczekam.

Jak Wam się podoba?

Uległam namowom znajomych i drobnym podszeptom niektórych przeglądaczy bloga i założyłam blogowy profil na FB. 

Dla kolejnego małego - wielkiego odkrywcy, mierzącego 74 cm wzrostu powstały chabrowe pumpy. Oj ostatnio jestem zakochana w tym kolorze.
Oby było mu w nich wygodnie :).

Mój odkrywca też ostatnio rozpoczął dla siebie nowe wyzwanie o nazwie "Mamo, zobacz jaka ze mnie akrobatka". Wspina się gdzie tylko może... i tam gdzie nie może oczywiście też próbuje..., ale mamuśka czuwa. Dzięki czemu zdania typu ..."Tosia tam nie", "Nie wolno, bo zrobisz BAAAM", "Nusiu", "Tosia proszę zejść tyłem" są u nas w domu wypowiadane 100 razy na dobę.
Jednak jest przy tym tak kochana, że nawet nie można się na nią gniewać.



Prawie weekend. Macie już jakieś plany? Ciekawe czy będzie pogoda, ale zapowiedzi są dobre, więc życzę wszystkim miłego plażingu, spaceringu, grillingu i takich tam :).

W takim rozmiarze jeszcze spodni jeszcze nie szyłam.
Ale muszę przyznać,  że poszło przyjemnie i sprawnie.

Mam nadzieje, że mały Deniz będzie je nosił na okrągło. Plac zbaw, dom, wizyta u innych dzieciaków, wyjście z rodzicami do zoo ... po prostu wszędzie :)). Niech mu służą.

Uszyłam kolejnego kotka śpioszka i przy okazji przypomniałam sobie kolejną kotkową rymowankę:

Były dwa kotki,
Jeden ładny, lecz z szafek wyjadał łakotki,
Drugi brzydki, bury, ale płoszył szczury,
Powiedzcież mi dzieci, którego wolicie?
Burego! Burego! O dobrze robicie!
Bo ten godzien przychylności kto dopełnia powinności.

:)


Miłego wieczoru